تبلیغ به معنای واقعی، یک
امر تربیتی است. زیرا مبلغ نه تنها در صدد است تا آموزه های اسلامی و
اخلاقی را به دیگران بیان دارند بلکه جهت­دهی و نهادینه کردن آموزه های
اسلامی نیز در روند فعالیت های یک مبلغ دلسوز است. اما در راستای ارشاد و
هدایت دیگران، سؤالی که به ذهن می­آید این است که انسان ها با ظرفیت­های
گوناگون عقلی و فکری در مقابل یک مبلغ قرار دارند و مبلغ چگونه و با چه
روندی باید آموزه­های اخلاقی و اسلامی را به آنان متذکر شود تا نه تنها
واپسزنی از دین و قرآن را نداشته باشند، بلکه شوق و اشتیاق به عمل و رشد و
کمال خود در راستای هدایت الهی داشته باشند. پس با توجه به وسع آدمی و
فراز و نشیب­های آن، تبلیغ دارای مراحل و منازلی است. اگر اهداف تبلیغی با
توجه به ظرفیت­ انسان­ها و وسع آدمی و روند پیشرفت آن، نظم و نسق داده
شود، حاصل آن، مراحل تبلیغی خواهد بود.  

در اهمیت مسأله مراحل تبلیغ، این نکته باید بیان شود که هر
مبلغی و هر روند تبلیغی،  بدون آن ناتمام و ناتوان خواهد بود. اهداف، اصول
و شیوه­ها و روش های تبلیغی­، همگی متوقف بر تعیین مراحل تبلیغ است. آن
چیزی که روند تبلیغ را آسان کرده  و کلید بهره­بری از اصول و روش­ها را به
دست مبلغ می­دهد و بیان می­دارد که هر اصل و روشی را کجا باید استفاده کرد
و کجا باید واگذاشت، همان مراحل و منازل تبلیغ است.

امام رضا علیه السلام می فرمایند:

الایمان فوق الاسلام بدرجه و التقوی فوق الایمان بدرجه و
الیقین فوق التقوی بدرجه

و لم یقسم بین العباد شیء أقلُّ من الیقین: (
ترجمه گزیده کافی، محمد باقر بهبودی، ج1، ص 186 )

ایمان، یک درجه از اسلام برتر، تقوا یک درجه از ایمان برتر و
یقین یک درجه از تقوا برتر است.  یقین به مقیاس کمتری بین مردم تقسیم شده
است.